De nieuwe coördinator zit er nu bijna een jaar. Er wordt hard gewerkt op de afdeling en de zorg wordt aan de cliënten geleverd. Maar inmiddels is er een personeelsverloop van bijna 70 procent op de afdeling. Er moeten mensen van buiten worden ingehuurd, die wel de kennis hebben maar niet ingebed zijn in het team en de zorgdoelgroep niet echt kennen. Fouten liggen op de loer en de medewerkers trekken zich geleidelijk aan terug op hun eigen taken. Het werkrooster is sluitend, maar men is steeds minder bereid met elkaar te ruilen als er iemand naar de tandarts of de notaris moet.
De coördinator voert de exit gesprekken en daar komt niets bijzonders uit wat de leegloop kan verklaren. Maar steeds meer blijkt dat de coördinator zich als een marionettenspeler gedraagt. Hij vindt het fijn om aan de touwtjes te trekken en bespeelt zijn team. Hij geeft niet mee daar waar er vragen zijn en is niet waarderend als processen goed verlopen en zeker niet onderzoekend als er zaken fout gaan. Foutmeldingen worden steeds minder geregistreerd.
Zo’n situatie ontstaat geleidelijk en als je geen taal hebt om te snappen wat er speelt en blijft het neerwaartse proces een wat amorfe dynamiek waar je de vinger niet goed achter krijgt.
Als je dit proces zou analyseren met begrippen uit de Transactionele Analyse kom je snel tot het volgende beeld:
- Er worden geen Strooks uitgedeeld: Erkenning gegeven voor de inzet van mensen. Er is een ongezond negatief Strook- (waarderings) beleid.
- De coördinator speelt psychologische spelletjes: Kijk mij eens slim geraffineerd en handig opereren om de zaken voor elkaar te krijgen. Het spel heet: ‘Nou Heb Ik je Ellendeling’.
- Het team komt steeds meer in de Drama-driehoek terecht. Een begint met aanklagen en de ander voelt zich slachtoffer en gaat vervolgens ook aanklagen ter verdediging.
- De transacties (interactie) hebben een patroon van Negatief Ouder gedrag gericht op een Aangepast Kind ontvanger. Die vervolgens onderduikt en repressief wordt of de tent verlaat.
- De inzet van medewerkers wordt Miskend, zo ook hun vragen en hoe zij hun behoeften delen in het vol continurooster van een zorginstelling. Wel hoort de coördinator de vraag maar hij is niet bereid de Betekenis voor de medewerker te erkennen. Zo is hij ook niet bereid tot Verandering van keuzes of planning te komen en zeker niet de oplossing bij Zichzelf te zoeken. De medewerker moet zijn rooster maar omgooien.
- In feite ontstaat zo binnen korte tijd een negatieve interactie waarin het persoonlijke hoogmoedige levensverhaal van de coördinator de cultuur en het levensverhaal van de afdeling gaat bepalen. Een persoonlijk (negatief) Levensscript beïnvloedt de cultuur en het script van de afdeling en uiteindelijk de gehele organisatie.
- De coördinator kijkt vanuit het ‘Ik ben Oké en jij bent niet Oké’ naar de medewerkers. Als hij uit het venster ‘ik ben Oké en jij bent Oke’’ zou kijken zou hij luisteren naar zijn teamleden en naar oplossingen zoeken voor de knelpunten die zij ondervinden. Zo bindt je mensen aan je en aan elkaar.
- Vanuit het perspectief van Autonomie, het kerndoel van menselijke ontwikkeling toont de coördinator wel Assertiviteit; daar waar het zijn eigen belangen betreft, maar geen Empathie en geen Kwetsbaarheid. Een Autonoom mens toont Assertiviteit Empathie en Kwetsbaarheid in al zijn gedrag.
Zo kunnen we geruime tijd doorgaan om concepten uit de Transactionele Analyse toe te passen op een casus en van daaruit ontwikkeldoelen formuleren om de afdeling weer in rustig vaarwater te krijgen.
Be je nieuwsgierig naar de kracht van de TA, kom dan eens praten of een TA opleiding wat voor je is of volg ter kennismaking de introductiecursus TA (1-0-1).